Duobla familio

  Tra la homa historio kvazaů fadeno etendiźas la ideo de komuna vivo en komunumo aů en konsiderinde granda tuto kaj la karakteron de tia grupo determinas antaů čio la solvo de seksumeco. En kibuco kaj ašramo la seksumeco estas preskaů tabuo, dum en aliaj grupoj źi povas esti parto de la komunaj ritoj. Kvankam mi ne rezignas pri la ideo de komunumo, mi opinias, ke mankas tie loko por personaj partneraj rilatoj, ke oni sentas sin tie čirkaůita de soleco. La ideo de duobla familio kiel formo de kunvivado por du partneraj paroj estas kompromiso inter la memstara vivo de geedza paro kaj komunumo. La modelo de la duobla familio kunigas avantaźojn de la komuna vivo kun avantaźoj de imtimeco kaj privateco. Mi supozas, ke la partoprenantaj plenkreskuloj estus adeptoj de la Natura Kredo. Kunvivado de personoj apartenantaj al diferencaj kultoj estus problema, čar ili kreas reciprokajn skrupulajn obstaklojn. La kunvivado de personoj devas esti sen obstakloj kaj en opini-akordo. La kunvivado en duobla familio solvas la demandon de kokrado, kiam čiu viro kaj čiu virino havas du partnerojn de inversa sekso. Tio povas bremsi ankaů disvastigon de la generil-malsanoj. Unu virino povas čiam resti hejme kaj zorgi pri infanoj. Če senlaboreco restas hejme la senlaborulo kaj la ceteraj lin subtenas. Se čiuj vivus el senlaborulaj subvencioj, la komunaj financoj ebligos pli bonan mastrumadon. Tia kunvivado povus havi pliajn avantaźojn, ekz. reciprokan solidarecon, pli facilan realigon de personaj interesoj kaj simile, sed la rilato ankoraů ne estis testata kaj povas fiaski pro trudado de propra volo kaj limigo de privateco.